Wiele środowisk nie reaguje na problem przemocy domowej, wyrażając tym samym zgodę na przemoc. Jest to wynikiem funkcjonujących w świadomości społecznej fałszywych przekonań na temat przemocy, które zniekształcają rzeczywisty obraz. Mity i stereotypy usprawiedliwiają stosowanie przemocy, służą do ukrycia czy zbagatelizowania problemu, przez co utrudniają prawidłowe reagowanie na akty brutalności czy okrucieństwa wobec bliskich. Dają sprawcy sygnał o społecznym przyzwoleniu na przemoc, umacniają w nim pewność siebie i poczucie bezkarności, zniewalając ofiarę przemocy i zmuszając ją do milczenia. Warto zatem wiedzieć co jest mitem i stereotypem, aby nie ulegać fałszywym przekonaniom, odbierającym siłę do walki o lepsze życie.
Kto najczęściej doznaje przemocy?
Najczęściej przemocy doznają osoby słabsze. Najczęściej są nimi dzieci, kobiety, ludzie starsi, osoby niepełnosprawne.
Gdy dochodzi do przemocy w rodzinie, warto zwrócić się po pomoc do osób z zewnątrz:
- Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Szczecinku, tel. 94 37470 77,
tel. kom. 506 199446 lub e-mail: pomoc@gopsszczecinek.pl - Ogólnopolski numer alarmowy tel. 112
- Policja tel. 997/112, Komenda Powiatowa Policji w Szczecinku tel. 47 78 47 511,
dzielnicowy tel. 571 323 955 lub 571 323 949,
e-mail: dzielnicowy.szczecinek10@sc.policja.gov.pl,
dzielnicowy.szczecinek11@sc.policja.gov.pl - Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, tel. 9437 264 15
- Pogotowie tel. 999/112
- Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”
tel. 800 120 002 lub
e-mail: niebieskalinia@niebieskalinia.info
Pierwszym krokiem do przerwania przemocy jest przełamanie izolacji i milczenia. Pamiętaj, że masz prawo do szacunku i godnego traktowania. We własnym domu powinieneś i masz prawo czuć się bezpiecznie. Zawsze o tym pamiętaj.
Zespół Interdyscyplinarny Gminy Szczecinek
Siedziba Zespołu Interdyscyplinarnego: Szczecinek, ul. Pilska 3,
Skład Zespołu Interdyscyplinarnego:
- Marzena Nowacka – Przewodnicząca Zespołu Interdyscyplinarnego
- Anna Sztyler–Wysocka – Zastępca Przewodniczącej Zespołu Interdyscyplinarnego
- Małgorzata Mackieiwcz – Sekretarz Zespołu Interdyscyplinarnego
- Joanna Żandarska – członek Zespołu
- Daniel Nazarewski – członek Zepołu
- Zbigniew Noga – członek Zespołu,
- Anna Dzięcioł – członek Zespołu,
- Anna Jarosz – członek Zespołu,
- Jolanta Zakrzewska-Łuczak – członek Zespołu,
- Beata Brosiłowicz – członek Zespołu,
- Andrzej Tarasewicz – członek Zespołu.
CZYM JEST PRZEMOC DOMOWA
Zgodnie z zapisami ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej przemoc domowa to:
„jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej”.
Przemoc we współczesnym świecie jest zjawiskiem coraz bardziej widocznym i narastającym. Występuje we wszystkich klasach społecznych, niezależnie od poziomu wykształcenia czy sytuacji materialnej. Wielu sprawców stosujących przemoc robi to na trzeźwo, inni piją po to, aby bić. Rodzina jest najważniejszym środowiskiem w życiu człowieka. To w niej kształtuje się nasza osobowość, system wartości, poglądy na świat, styl życia. Niestety często dom rodzinny staje się miejscem cierpienia, poniżenia i zagrożenia zamiast być oazą bezpieczeństwa.
Definicja przemocy mówi, że jest to zamierzone i wykorzystujące przewagę sił działanie, skierowane przeciwko bliskiej osobie, które narusza jej prawa i dobra osobiste, powodując psychiczne lub fizyczne cierpienie. Przybiera ona różne formy: od przemocy fizycznej, przez przemoc seksualną i psychiczną, po przemoc ekonomiczną. Rzadko jest incydentem jednorazowym – zazwyczaj ma charakter długotrwały i cykliczny.
Przemoc doznawana ze strony najbliższej osoby jest doświadczeniem traumatycznym, okaleczającym psychikę. Następstwem przemocy w dzieciństwie mogą być zaburzenia osobowości, nerwice, psychozy, uzależnienia. Dzieci żyjące w skłóconych rodzinach, w których rodzice używają wobec siebie przemocy, mogą mieć problem z budową związku opartego na miłości i szacunku. Dla nich naturalne będą sytuacje znane z domu rodzinnego. Wiele osób doznających przemocy nie mówi o tym, bojąc się i wstydząc.
Sytuację osoby doznającej przemocy domowej często porównuje się do sytuacji ofiar zamachów terrorystycznych. Analiza tego, co dzieje się z psychiką i z zachowaniem zakładników, jak niszczące może być dla człowieka nawet kilku godzinne przebywanie w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia, pozwala zrozumieć irracjonalne zachowanie ofiar. Osoba doznająca przemocy domowej doświadcza takiego zagrożenia często latami a sprawcą nie jest ktoś obcy tylko ktoś najbliższy. Nie jest ona często w stanie dostrzec grożącego niebezpieczeństwa i spustoszeń w psychice, a tym samym wyzwolić się z koszmaru. Dlatego tak ważną rolę odgrywa świadek przemocy, gdyż często jego reakcja może uruchomić działania pomocowe i nie dopuścić do tragedii. Mitem jest pogląd, że wszystko co dzieje się w czterech ścianach jest wyłącznie prywatną sprawą rodziny. Każde podejrzenie wystąpienia przemocy należy zgłaszać – jest to nasz moralny i prawny obowiązek. Nie reagując bierzemy na siebie współodpowiedzialność za cierpienie drugiego człowieka a być może jego życie. Stopniowo wzrasta świadomość społeczna w tym zakresie, podejmowane są działania mające na celu łagodzenie skutków społecznych tego zjawiska.
W Polsce przemoc jest przestępstwem ściganym przez prawo. Zgodnie z art. 207. § 1. Kodeksu Karnego:
Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Jeżeli czyn określony w § 1 połączony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Akty prawne:
- Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej,
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 września 2023 r. w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta”,
- Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 22 października 2010 r. w sprawie wzoru zaświadczenia lekarskiego o przyczynach i rodzaju uszkodzenia ciała związanych z użyciem przemocy w rodzinie,